In de Volkskrant van 25 april 2009 stelt Arnold Heertje dat we ons teveel hebben gericht op economische cijfers als het bruto nationaal product, het werkloosheidscijfer en het salaris. Teveel omdat welvaart of persoonlijk geluk niet is uit te drukken in cijfers. Als twee mensen evenveel verdienen wil dat niet zeggen dat ze even gelukkig zijn. En ook degene die meer verdient hoeft niet gelukkiger te zijn, misschien heeft hij of zij er wel meer behoeften bijgekregen. En als een land een grote economische groei meemaakt, wil dat niet zeggen dat het land ook gelukkiger of welvarender is geworden.
Nu de crisis is aangebroken, zo betoogt Heertje, merken mensen dat een beetje minder economische groei ook voordelen heeft. Mensen staan minder lang in de file en er is bijvoorbeeld meer vrije tijd. Deze ervaringen moeten leiden tot bezinning, tot vernieuwde zingeving, en Heertje stelt dat we terug moeten naar de vraag: waar doen we het voor? Wat zijn de basisuitgangspunten? We kunnen wel meer salaris nastreven, maar waarvoor? We kunnen wel een grote economische groei nastreven, maar waarvoor? En wat is er nu een betere manier om je te heroriënteren dan te beginnen bij de zin van het leven?
Op vrijdag 30 oktober 2009 sprak Alain de Botton in Groningen de uit. In deze lezing pleit De Botton voor een toenadering van twee kampen die elkaar zo op het eerste gezicht niets te zeggen hebben. Toch zou het bedrijfsleven, het ene kamp, veel aan de filosofie, het andere kamp, kunnen hebben. Hij stelt dat het bedrijfsleven zich op het uiteindelijke doel van het leven zou moeten gaan richten en niet alleen maar op de weg naar winst. Zingeving in de zakenwereld. Maar wat is nu de uiteindelijke zin van het leven dan? En hoe kan het bedrijfsleven daar op richten?